Voorheen werkte ik in de zorg, later met mensen met een uitdaging. Tot ik kinderen kreeg, waarvan 1 24-uurs zorg nodig had. Omdat hij kon lezen en schrijven met honden kwam het idee voor een assistentiehond. Via hem heb ik de kracht van teamcoaching mogen ervaren en wat een hond kan betekenen.

Vanuit een gelijkwaardige positie van instructeur en cursist, waarbij je elkaar steeds beter leert kennen. Werkend vanuit de band, kijkend naar de mogelijkheden waarna een enorme verrijking en verdieping ontstaat.

Deze samenwerking vergrootte zijn leefwereld immens op gebied van zelfredzaamheid, veiligheid en eigen regie. Uiteraard met vallen en opstaan, creatief denken, dingen uitproberen. Lukte het niet rechtsom, dan mogelijk linksom. Na zijn overlijden heb ik diverse cursussen en scholing gevolgd en werk ik nu met heel veel liefde voor BMA .